Tijdens Doors of Perception presenteren Mercedes Azpilicueta en Rosie Heinrich nieuw werk. Doors of Perception verkent de manier waarop we ons begrip van de dagelijkse werkelijkheid construeren. Door middel van een performance door Azpilicueta, waarin zij speelt met de karakteristieke ruimte en de uitgesproken akoestiek van het badhuis; en de vertoning van de film It’s possibly the only way that I can walk through myself door Heinrich, richt Doors of Perception zich op het perspectief van een tiener tegenover de dagelijkse ervaringen van twee volwassenen met een bipolaire stoornis.

Doors of Perception werd ondersteund door de Gemeente Rotterdam, CBK Materiaalfonds Rotterdam en het Mondriaan Fonds.